پس از برگشت دوباره ی طالبان به قدرت سیاسی در افغانستان، اکنون ناداری در این کشور بیداد میکند و میزان گرسنه گی بیش از هر زمان دیگری افزایش یافته است. شهروندان افغانستان به دلیل نداشتن امکانات اقتصادی تلاش دارند تا با به فروش گذاشتن کودکان شان و یا هم اعضای خانواده ی شان پول ناچیزی دریافت کنند تا زنده بمانند. در تازه ترین مورد رسانه های محلی از ولایت بلخ گزارش کرده اند که همزمان با افزایش بحران بشری در کشور به ویژه در شمال کشور، میزان خرید و فروش اعضای بدن بیشتر شده است و بیشتر افرادی به این رویکرد دست میزنند که نادار هستند و نمیتوانند که هزینه های روز مره ی زنده گی شان را برآورده سازند. رسانه های محلی در بلخ گزارش کرده اند که این افراد بیجا شده های داخلی هستند و در حال حاضر در بلخ زنده گی میکنند.

 

شماری از خانواده‌های که به علت جنگ از ولایت‌های سرپل، فاریاب، جوزجان و بلخ آواره شده و اکنون در یک کمپ در شهر مزارشریف به سر می‌برند، می‌گویند که به علت نبود مواد غذایی، فقر و مشکلات اقتصادی و شیوع بیماری‌های گونه‌‌گون مجبور شده‌اند که کودکان و کلیه‌های شان را به فروش بگذارند. اما گفته می‌شود که با پادرمیانی عالمان دین و یک بنیاد خیریه از این کار آنان جلوگیری شده است. به گفته آنان، هر خانواده از دو تا هفت کودک کوچک دارند و مجبور استند برای زنده ماندن سایر اعضای خانواده، یکی از آنان را قربانی کنند.

 

بربنیاد گفته‌های این خانواده‌ها، بهای هر کودک از ۱۰۰ تا ۱۵۰ هزار افغانی و نرخ هر کلیه ۱۵۰ تا ۲۲۰ هزار افغانی تعین شده بود. یکی از خانواده‌‌های نادار که در این کمپ زنده‌گی می‌کنند، گفت: “به مشکل دچار شدیم، خودم هم عملیات شده‌ام، کسی خبر ما را نمی‌گیرد و در مشکلات گرفتار شدیم.” یک خانواده نادار دیگر گفت: “این فرزندم را نزدیک بود که به یک و نیم لگ بفروشم. حاجی صاحب آمد و گفت که نفروش، گفت گناه دارد.” از سویی هم، مسوولان یک بنیاد خیریه با آگاهی از این وضعیت در کنار کمک‌های نقدی برای ده هزار تن غذای گرم آماده و توزیع کرده اند و از سایر افراد خییر و بازرگانان می‌خواهند تا در اوضاع کنونی این چنین خانواده‌ها را کمک کنند.

 

محمد صادق قاسمی، رییس نهاد خیریه در بلخ گفت: “خواهرانی بودند که حاضر به سودا کردن گرده‌های شان بودند، بعضی‌های شان سودا کرده بودند، بعضی از فامیل‌هایی را دیدیم که حتی طفل‌های شان را به فروش گذاشته بودند، ما توانستیم همکار برای شان شویم.” در همین حال، شماری از عالمان دین و باشنده‌گان بلخ از جامعه جهانی می‌خواهند تا در شرایط کنونی که مردم زیر خط فقر قرار دارند، کمک‌های بشردوستانه شان را به افغانستان گسترش بدهند و پول‌ منجمد شده افغانستان را نیز آزاد بسازند.