در 20 سال پسین، هزاران شهروند افغان در کنار نیروهای خارجی در افغانستان ایفای وظیفه کردند، اما با خروج تمامی نیروهای خارجی از افغانستان، حالا تمامی این افراد با تهدیدهای بالقوه ی از سوی گروه طالبان متوجه شده اند. بر بنیاد گزارش های بیشتر این افراد برای نجات جان شان، به مکان های امن جا به جا شده اند، اما هنوز هم در معرض خطر قرار دارند.

 

هرچند گروه طالبان عفو عمومی اعلام کرده بودند، اما گزارش های زیادی منتشر شده که بر بدرفتاری جنگجویان گروه طالب با این افراد تأکید می ورزد. مقام های طالبان پس از هر رویدادی که منجر به بدرفتاری، زندانی کردن و حتا قتل منجر شده بارها اعلام کرده اند که این پرونده ها به گونه ی جدی پیگیری می شود و عاملان آن به کیفر میرسند، اما تا اکنون هیچ گونه اقدامی برای مورد پیگرد قرار دادن افراد دخیل در چنین پرونده های صورت نگرفته است.

 

حالا شماری از این افراد که زنده گی شان در معرض خطر قرار دارد تأکید می ورزند که افزون بر جان خود شان، جان سایر اعضای خانواده و بستگان شان در مخاطره قرار گرفته است. محمد عیسا یکی از کسانی است که در سالهای اخیر با نیروهای خارجی همکار بوده و حالا به دشواری توانسته است از یک ولایت به ولایت دیگر فرار کند. او در تماس تیلفونی با سایت تایمز میگوید که نگران وضعیت اعضای خانواده اش است.

 

محمد عیسا در گفت و گو با وبسایت ما می گوید: “هرچند توانسته ام جان خود، خانمم و فرزندانم را نجات دهم، اما در هراس هستم که طالبان بالای سایر اعضای خانواده ام حمله نکنند. این گروه در حال حاضر توانایی شناسایی تمامی افرادی که با خارجی ها کار کرده اند را دارد و ترسم از این است که مبادا این گروه به پدرم، برادرانم و دیگر اعضای خانواده ام آسیبی بزنند.”

 

رویا ماندگار، یکی از فعالان حقوق بشر در افغانستان بود، او در رژیم گذشته مسؤولیت رهبری نهاد وابسته به توانمندسازی زنان را به دوش داشت. بانو ماندگار می گوید: “نگرانی اساسی برای کسانی که زنده گی شان در خطر قرار دارد اعضای خانواده اش است، متأسفانه جهان به این باور است که خانواده مشمول همسر و فرزندان است، اما در افغانستان پدر، مادر، خواهر و برادر همه و همه اعضای خانواده هستند و اگر به وضعیت آنان نیز توجهی نشود، ممکن است که وضعیت بیشتر از پیش خراب شود؛ زیرا طالبان میتوانند انتقام فرد در معرض خطر را از اعضای خانواده اش بگیرد.”

 

افراد در معرض خطر همچنان تأکید می ورزند که در حال حاضر آنان در وضعیت بد بشری به سر میبرند و بیشترین شان حتا امکانات غذایی بسنده ندارند تا برای خانواده های شان فراهم سازند. این افراد تأکید می ورزند که اگر جامعه ی جهانی به وضعیت بد زنده گی این افراد توجه لازم را به خرج ندهد، احتمال زیاد وجود دارد که سایر اعضای خانواده های افراد در معرض خطر، آماج حمله های طالبان قرار گیرند و یا هم این که این افراد از سوی گروه طالبان مورد پیگرد و بازجویی قرار گیرند.

 

در حال حاضر شماری از فعالان حقوق بشری در افغانستان خواهان رسیده گی جدی به وضعیت بد حقوق بشری در افغانستان هستند. اما طالبان بار دیگر بر مصونیت جانی این افراد تأکید می ورزند و باورمند هستند که رهبری این گروه افرادی که با نیروهای خارجی کار کرده اند را بخشیده است. با این همه باورها بر این است که جنگجویان سطح پاینی و میانه ی طالبان هرگز به این مسایل پا بند نیستند و برای برآورده شدن اهداف خود کار میکنند؛ ظاهرن هرج و مرج و چند دسته گی میان گروه طالبان سبب شده تا جنگجویان این گروه به انتقام جویی های خود ادامه دهند.